Sightseeing in en rond Seoul

5 september, eindelijk was het dan zover! We ontmoetten elkaar op Schiphol en gingen als een raket door alle formaliteiten heen. Vlak voor het boarden kregen we bericht dat het vliegtuig was verkleind en dat ik naar voren moest komen voor een seat change. De rest hadden ze het niet over. Het kostte slechts 4x klagen en uitleggen totdat het personeel doorhad dat de acht anderen ook niet op rij 57 konden zitten als het vliegtuig maar tot 44 ging... Maar goed, we zaten in groepjes van 2/3/4 redelijk dicht bij elkaar. Uiteraard waren de rijen bij de wc voor de 2 en de krijsende baby voor de hele cabine weer een genot om een nachtvlucht te overleven..!

Eenmaal op Seoul was het dus alweer een dag later. We gingen met een metro naar de douane en bagagehal, waar we ook weer doorheen vlogen. De geldwisseltruc voor 9 man verliep ook vrij soepel, en met onze Wonnetjes kochten we bustickets naar ons hotel. Na een korte opfrissing in de kamer gingen we naar een restaurantje in die buurt voor een tafel vol kip en een 3 liter kan met bier. Volgegeten en verreisd ploften we ons bedje in..

En uiteraard de volgende ochtend waren we allemaal al om half 2 wakker. Dat 9 uur in bed was blijkbaar toch iets té. Maar dat stopte ons niet om op verkenning te gaan. We aten een ontbijtje met onder andere een soort sushi, noedelsoep en kimchi. Na de takeaway coffee liepen we naar Gyeongbokgung Palace, een enorm complex waar we direct verrast werden met een tweetal ceremonies, waaronder de wisseling van de wacht. We namen onze tijd voor het ontdekken en liepen er gerust 2 uur rond. Vervolgens liepen we door een wijkje tussen 2 tempels voor een kopje koffie en lunch. Voor de middag stond Changdeokgung op het programma, ook een paleis en recht tegenover ons hotel. Er ligt een enorme tuin, de Secret Garden, achter de paleisgebouwen. We hadden het geluk dat er net een tour startte, anders mag je er niet in. Na anderhalf uur rondlopen en vele foto's later keken we nog even bij de rest van het complex alvorens terug te gaan naar onze kamer. We eindigden de dag in een heel lokaal restaurantje, waar de kunst van ontcijferen gelukkig met hulp van Maarten vergemakkelijkt werd.

Dag 4, alhoewel we het zelf als dag 2 zien. Er staat een luxe busje op ons te wachten, die ons naar Seoraksan gaat brengen. We hebben een privé tour, naar wat blijkt. Na ongeveer 3 uur zijn we in het nationale park aan de oostkant van het land. We stappen de kabelbaan in en na een wandelingetje kunnen we genieten van een uitzicht op het bergmassief. We gaan weer omlaag, en maken een wandeling van in totaal 5,5 kilometer. Het terrein is bossig, redelijk vlak met hier en daar een grote kei. Gelukkig hebben we wat schaduw op deze toch onverwacht warme dag. De gids heeft het tempo er behoorlijk in, dus hier en daar een waterstof is geen overbodige luxe. Op de helft van de wandeling komen we een soort watervalletje over de rotsen tegen, en dat is het punt om om te draaien. We bezoeken een tempel en maken een fotostop bij een gigantische Boeddha voordat we neerploffen op de picknicktafels voor een welverdiende lunch. De uienpannenkoekjes met soja en bibimbap met bergkruiden smaken heerlijk, en de makgeolli (rijstwijn van zo'n 5%) gaat erin alsof het water is. Op de terugweg zijn vele oogjes gesloten, en gezien de intensieve dag hadden we uiteindelijk besloten om weer terug te gaan naar het eerste restaurant.

Vandaag stond er weer een volle dag op het programma: naar de DMZ. We werden rond half 8 opgehaald door iemand in soldaten kleding die ons met een overvolle bus door de DMZ zou heen leiden. De grens tussen Noord en Zuid blijft een vreemd ding, en zeker als je die richting uit rijd, zie je dat het landschap verandert en je uitzicht krijgt op prikkeldraad. De eerste stop is bij Imjingak park, waar onder andere een Bridge of Freedom te zien is. Daarnaast staat er zelfs ook een heel kermiscomplex! Dat was echter (vandaag) verlaten. Na een paspoortcontrole mocht de bus door naar de Derde Infiltratie tunnel, waar we een behoorlijk Amerikaanse soort van film over de DMZ zagen. Vervolgens op naar de tunnel, die het Noorden had gebouwd om zo Seoul aan te kunnen vallen. Geen foto's, wel helmpjes op. Aan het eind van de tunnel loopt een muur en prikkeldraad, en kijk je naar een tweede muur. Daarachter ligt Noord. Bizar. Door naar Dora Observatory, waar je met verrekijkers naar de overkant kunt kijken. Helaas was het een beetje mistig, maar we zagen wel de contouren van de buren. De laatste stop was bij Dorasan, een station vanwaar je ooit de trein naar Pyeongjang kon nemen. En na 10 waarschuwingen werd duidelijk dat de gids zeer serieus was; als je je als toerist niet aan de regels houd, dan moet je foto's verwijderen. 1 foute foto, en alles wordt doorgelicht. Neem de DMZ niet met een korrel zout. Dat weet die onbekende man nu ook.. Na een kort lesje in de geneeskracht van ginseng werden we gedropt bij het stadhuis. We bezochten Deoksugung paleis, wat daar toevallig in de buurt lag. We kwamen in een soort vreemde manifestatie terecht met Koreaanse en Amerikaanse vlaggen, maar verder niets bijzonders. Het is hier heel relaxed, en er is in de stad niets te merken aan eventuele dreiging. Iedereen gaat zijn gang in zijn drukke bestaan en we hebben het idee dat vooral de media zich druk maakt. We hebben Koreanen horen zeggen dat zij juist niet naar Europa willen met AP die aanslagen. Ze hebben een punt.. Na een redelijke wandeling komen we uiteindelijk bij de kabelbaan naar de N-Seoul Tower uit, waar we weer wat last hebben van mist. Het uitzicht is prima, maar de toren ingaan slaan we wel over. We gaan weer omlaag en lopen naar dr Namsangol Hanok wijk, waar je je in een soort van Koreaans Archeon waant. Er is een dans aan de gang en daar genieten we van voordat we de wijk verkennen. Per metro gaan we terug naar het hotel, gooien onze schoentjes uit en liggen even heerlijk met de beentjes omhoog voordat we in een Koreaans tentje eindigen met een tweetal tafels vol lekker eten en glaasjes soju (rijstwijn met zo'n 20%, wat de lokale bevolking in behoorlijke hoeveelheden achterover tikt).

De komende dag zal daar zeker geen sprake van zijn, want we zakken af naar Daegu in het midden van het land. We verblijven daar een volledige dag bij de monniken. Ondanks dat we om 9 uur daar naar bed moeten en 3 uur opstaan, op de grond slapen etc , zal het voor Bep en Greet een verjaardag zijn om niet meer te vergeten..!