Eerste belevenissen in Albanië

Mirëdita! Daar waar we weer kunnen reizen, moet uiteraard genoten worden. Dus ditmaal een Hallo vanuit Albanië!

De reis begon zaterdagochtend, met vertrek vanuit Noordwijk naar Eindhoven. Daar waar je iets minder over de problematische omstandigheden hoort, maar ze er wel zijn. We zijn op tijd en kunnen de koffer binnen no-time afleveren, maar voor de rij van de security zijn iets andere (creatievere) omstandigheden vereist. Het duurt iets meer dan een uur, en voor José een bagagecheck en mij een fouilleercontrole, en daarna vinden we al snel onze weg naar de lounge. Tijd om koffietijd, lunch en borreltijd in te halen! Vergeleken met de andere lounges is dit zeker een stuk kleiner, en hij zou ook al om 3 uur sluiten, maar dat is precies genoeg tijd om onze buikjes te vullen voor vertrek. Dat vertrek werd uiteindelijk nog uitgesteld, want terwijl we buiten stonden te wachten, zagen we de mensen net uit het vliegtuig stappen. Nadat we eenmaal zaten, was ons time slot ook nog vergeven. Een uurtje later als gepland gingen we dan toch de lucht in, was uiteindelijk onze bagage er binnen no-time en konden we met onze chauffeur naar het hotel. Even snel de spullen droppen, en daarna op pad met m'n lokale agent Armela. Erg gezellig en heel leuk haar eindelijk in het echt te ontmoeten! Onze eerste lokale maaltijd was een succes, en ook de cocktails in de bar erna waren zeer geslaagd. Moe maar voldaan sloten we na enen onze ogen. Op naar een mooie vakantie!

De wekker ging iets te vroeg, maar we hadden er zin in. Een eenvoudig ontbijt, de huurauto werd gebracht en we zijn onderweg! Het viel ons al op, maar de rijstijl hier is enigszins apart te noemen. Alhoewel vele mensen dit gemakkelijk als gekkenhuis zouden omschrijven, zijn wij vooral verbaasd hoe rustig mensen blijven als er ineens een auto 4 banen opschuift midden op een rotonde zonder belijning. Geen enkel getoeter te horen! Na een uur of wat begint onze auto te piepen; de banden zijn zacht. We zijn bij onze eerste stop, en de eerste 2 benzinestations hebben geen lucht, dus we rijden door naar het park. Tenminste, dat gaf al onze beschrijvingen aan, maar het was nog een minuut of 10 verder lopen (terwijl we achteraf ook konden doorrijden). We ontmoeten hier onze gids Ervin, waarmee we door Divjake nationaal park gaan fietsen. Een enorm gebied met als grootste trekpleister een lagune waar typische Albanese pelikanen broeden. Doorgaans zouden die rond dit seizoen niet meer hier zijn, maar we hadden geluk en zagen ze toch (met de verrekijker). Op de weg terug zagen we nog een enkele pelikaan, en met een mooie foto op zak was het tijd om de gids gedag te zeggen en te lunchen. Het was nog iets meer dan 2 uur rijden naar het bergdorp Llogara waar we zouden overnachten. We pompen de banden bij en hebben daarna keuze tussen wel 2 wegen (luxe!), maar besluiten de nieuwe te nemen. Niet dat dat direct een pretje is, want dat betekent bergweg. Maar het is tevens uitzicht, en dat maakt alles goed. Eenmaal aangekomen proberen we nog een wandeling te maken nadat we zijn ingecheckt, maar de route lijkt niet geheel duidelijk en het bezoekerscentrum is reeds gesloten. We gaan dus terug, nemen een douche en ploffen neer in het drukke restaurant. Weinig personeel dat hier Engels spreekt, maar ze doen hun best om de juiste mensen bij ons te krijgen. Het wordt een vroege avond, wat we wel hebben verdiend.

Dag 3 alweer, alhoewel het totaal niet zo voelt na zo'n eerste dag die eigenlijk al nauwelijks telt. Na een gigantisch ontbijt vervolgen we de slingerweg door de bergen heen naar het strand van Drymades. Hier ontmoeten we Saimir die met ons mee zal gaan naar Gjipe. Want de reden dat hij meegaat, is dat we erheen kajakken! Een tweedaagse tocht, met een kleine 8km op open zee te peddelen. Als inmiddels zeer getrainde kajakkers verbazen we Saimir als we ineens weg zijn, en al snel blijkt dat we (na meerdere stops onderweg) de geplande tijd van 2 uur niet gaan halen. Sterker nog: we halen ondanks allemaal extra stops zelfs nog een half uur in! Onze tent staat al klaar, op een camping in een baai. Er staan strandbedjes en wat eettentjes, maar veel meer vind je hier niet. We laden onszelf een beetje op en gaan dan nog een canyon achter de camping bezoeken. Het blijkt echter een zwaardere wandeling dan gedacht, dus op het moment dat we bij touwen komen waarmee je op rotsen moet klimmen is het wel genoeg. Althans, José de berggeit klimt er eerst nog een paar verder totdat hij er ook van overtuigd is dat het wellicht beter is niet verder te klimmen op sandalen. We lopen terug en genieten nog even van het strand voordat de zon ondergaat. Met de geluiden van krekels en een behoorlijke muziek waar mensen zeer vrolijk van lijken te worden, vallen we uiteindelijk toch behoorlijk snel in slaap.

De ochtend begint een uur eerder als gepland; door onze nabijheid bij het Griekse Corfu zijn onze telefoons naar Griekse tijd versprongen inclusief de wekkers. Nog maar een keertje omgedraaid en vervolgens ging wel de juiste wekker. Een koude douche, een ontbijtje bij de buren en we zijn weer helemaal klaar om terug te peddelen. De zee is wel een stukje ruiger dan gisteren, maar op een paar stromingen na lijkt het ons nog steeds soepeltjes af te gaan. We komen dan ook weer lekker op tijd terug aan. Na gedag te hebben gezwaaid naar Saimir gaan we door naar Himarë, een dorp op zo'n 40 minuten rijden. Een hotelletje aan de boulevard, met een mooi strand voor de deur. Maar gezien het tijdstip, rijden we eerst nog wat verder. Armela heeft een aantal tips op het programma, dus dat besluiten we te gaan bekijken. We bezoeken Upper Qemara, een bergdorpje in traditionele stijl. Met een smalle, stijle weg omhoog is zowel de weg erheen als het dorpje zelf wel enig avontuur. We dwaalden er even rond, en dachten allebei aan die dorpjes waar je voor een Euro een huis kon kopen. Klein, oud, nauwelijks toeristen. Vervolgens is onze stop bij het kasteel van Porto Palermo. Het ligt mooi op een eilandje, maar gezien we redelijk verhit zijn geraakt, besluiten we de entree niet te betalen en terug te gaan naar het hotel. Check in, drinken en dan wat eten. En daarna een welverdiende douche, want alles stinkt en plakt. Kajakken en zeewater meets hitte. Maar de rest van de dag kunnen we relaxen, dus dat gaan we dan ook maar snel doen!