Het zwarte parelje: op zoek naar gorilla's
Blijf op de hoogte en volg Esther
21 Juli 2019 | Oeganda, Jinja
De laatste dag in Queen Elizabeth was een goed gevulde dag. We werden rond half 8 opgehaald van ons kamp, en gingen met 2 jeeps eropuit voor een "volcanoes & salt flats" tour. Tijdens het ontbijt hadden we gezelschap van de Marabou Storks, grote vogels (grofweg tot mijn middel) die tot de zogenaamde Ugly 5 behoren. We begonnen de excursie met een game drive, waarbij we weer een beetje the usual tegenkwamen in af en toe wat bijzondere toestanden: bokken in overvloed, buffels die haast in migratievorm over de savanne liepen, een (helaas gewonde) leeuw, wat grazende olifanten, wegschietende pumba's met hun staartjes in de lucht en parelhoenen die een aantal meters voor de truck uit renden voordat ze besloten dat het misschien tóch wel handiger zou zijn als ze eens voor een zijkantje kozen. De rit bracht ons verder naar kratermeren, een marktje en naar grote hoogtes met uitzicht op het park dat beneden lag. Als je de waas wegdacht, dan kon je je pas goed voorstellen hoe enorm dit op één na grootste park van Oeganda is. Na de lunch bezochten we een gebied waar mensen zout aan het winnen waren. We hadden het geluk dat er mensen bezig waren met het rotszout, want dit doen ze maar 2x per week. De mannen trekken deze zwarte blokken uit het water, en de vrouwen zijn goed voor het zout winnen uit de kleinere poeltjes, dat wel iedere dag gebeurt. Na terugkeer in het kamp, zo rond een uur of kwart voor 5, was iedereen wel gaar en was de inmiddels relatief opgewarmde douche een heerlijke activiteit tussen het rijden en koken in. In het vuur hadden we een lasagne en een bananencake, die ik van chef Ronald mocht opleuken met een scheutje Amarula. Terwijl we genoten van dit heerlijke maaltje, kwam de haast roodgekleurde volle maan tevoorschijn. Dat met de geluiden van vogels, kikkertjes, hippo's en een kampvuur zorgde ervoor dat zelfs ik rond 10 uur in m'n tentje heerlijk wegzakte.
5 uur tenten neer, half 6 eten, 6 uur weg. Een relatief bekend ritueel. Maar dat moest ook wel, want het is 7 uur met de truck en vervolgens nog 2 uur met de 4x4's naar Bwindi toe. Onderweg kwamen we, net als op de heenweg, weer kilometers lang theevelden tegen, gevolgd door bananenbomen en dorpjes. De rit duurt korter dan gedacht, en om 12 uur waren we al in Kabale. We hadden een uurtje vrij in de stad voordat we in de minibusjes de bergen ingingen. En wat was me dat een rit.. Hobbelen, op en neer en bochten. M'n reispilletjes ga ik zeker weten op de terugweg nemen! Na herstel een stukje gaan wandelen door het dorp; omdat het water en de elektra het beiden niet deden, konden we helaas geen douche nemen. Het dorp was oppassen geblazen, want blanke mensen waren daar nogal 'vreemd'. Er werd van alle kanten naar gekeken, "mzungu" klonk er bijna evenveel als in Rwanda, en er werd af en toe enthousiast gezwaaid. En toen waren er ineens 3 kleintjes zó dapper, dat ze niet eens alleen maar hallo kwamen zeggen, maar ik ze ook allemaal in één keer om m'n benen en middel had hangen! Te schattig! De dag werd afgesloten met een maaltijd van spicy tomatensoep, gewokte biefstuk met groentes, rijst, aardappel, koolsla en een stukje van een of andere cake toe. Lekker dat alles voor je gedaan wordt! Samen met Niamh sliep ik in een luxe tent, zo'n bijna bungalowachtige waarbij je gewoon bedden en een badkamer etc hebt. Ik noem het voor het gemak maar de Sibuya tent, zoals die ik op het kamp van m'n stage had. En dus een heerlijk groot bed. Alleen helaas een probleem met het water, waardoor we (nog) niet konden douchen. Mezelf opladen, en ready voor de dag van morgen!
Om half 7 staan we klaar voor ons ontbijt, want om 8 uur is de briefing over de gorilla's en we moeten zo'n 3 kwartier rijden. Maar helaas. We moeten om 7 uur vertrekken, en ondanks dat ze beloofd hadden dat het ontbijt er zou staan, was dat vast Afrikaanse tijd. Gelukkig staat er wat fruit en toast. En koffie. Dus eigenlijk gaan we zonder eieren op pad. Gelukkig was deze chauffeur prima, en heb ik zonder problemen de weg kunnen vervolgen. De briefing ging voornamelijk over hoe we ons moeten gedragen mochten we gorilla's zien. We kregen rangers mee, en konden optioneel een porter 'kopen' die de wandeling met je mee zou gaan, je tas zou dragen en er hier en daar voor zou zorgen dat je een kontje kreeg ofwel niet onderuit zou glijden. Ik was verkocht en kreeg Eliyah (iets in die trant) mee, een jongen van 25. Ze doen dit werk met een groep van 90 mensen, en gaan ongeveer eens per maand eropuit. Zodra we van "de weg" af waren, was ik na 3x half uitglijden al enorm blij dat hij met me mee was! Het was bijna 1000 meter dalen en er waren behoorlijk stijle stukken met hier en daar wat modderige grond, nog nat van de regen die er 2 dagen terug viel. We gingen dus omlaag, het Bwindi Impenetrable Forest in. En ja, dat was wel te merken. Hoe dieper we zakten, hoe meer de machete zijn werk moest doen. We horen geluid en ik raak al helemaal opgewonden, maar het blijkt slechts een boom te zijn die werd omgekapt. Het was eerlijk gezegd ook nog veel te vroeg om iets te zien, maar alles en iedereen hoopt er natuurlijk op. Dan stoppen we. De trackers proberen met ons te communiceren. Ze blijken gorilla's te hebben gevonden..! In dit soort gevallen is het lastig om rustig te blijven, maar het moet wel om ervoor te zorgen dat ze niet schrikken. We drinken nog wat en laten onze porters plus stokken achter om verder te wandelen door de bush bush. 5 minuten later stond ik oog in oog met een grote, zwarte, harige, mannelijke berggorrilla. WOW! Wát een beest. Hij zit daar rustig te eten, het lijkt wel alsof hij niet doorheeft dat we er zijn. En na 5 minuten foto's maken, krijgen we een charge en rent hij met een open bek op ons af! Iedereen is geschrokken, maar de trackers blijven alleen maar roepen "Make pics! Make pics!". Alsof het niets was.. We wandelen verder, achter de grote man aan. Hij blijkt iets teveel van de barst van de eucalyptus bomen hebben genomen, want hij blijkt dronken te zijn. Er schijnt nog een hele familie bij te horen, en na een relatief kleine wandeling en nog 2 fotostops zien we de eerste baby. Hij hangt in een boom, gaat er met een noodgang ondersteboven vanaf en besluit in de schaduw bij z'n papa te chillen. We krijgen een kleine glimp te pakken van hoe hij op z'n rug met z'n glimmende oogjes ons aankijkt. Dan heeft papa er weer genoeg van en besluiten ze nog verder omlaag te wandelen. En terwijl ze in hun overdekte spot wegduiken, is daar de hele familie. Papa, mama, 3 babies. Om weg te smelten! Meer takken worden weggekapt om ons een beter beeld te geven, en ondanks dat ze in een donker gebiedje zitten, krijgen we er toch hele mooie plaatjes uit. En na een uur met deze fantastische beesten, is het helaas tijd om weer te gaan. Ditmaal de heuvel op. Het is zonnig en hijgen, maar m'n conditie is gelukkig meer dan in orde. We krijgen allemaal een diploma en rijden vervolgens terug naar onze lodge. Een kleine break halverwege de rit, want we hadden een platte band die gefixt moest worden. Terwijl onze chauffeur z'n collega instructies gaf over hoe de band te vervangen, genoten wij van het uitzicht, de voorbij lopende mensen en de enorme kuddes geiten die ze meenamen. Eenmaal terug bleek dat er nog steeds geen water was. Er was wel markt in het dorp, en Niamh en ik besloten dat we nog een klein wandelingetje zouden maken om daarvan te kunnen genieten. Op de terugweg kwamen we José op het voetbalveld tegen, en besloten we daar even te relaxen terwijl er weer een groep van een stuk of 20 kinderen om ons heen stonden om te willen spelen. We kregen een relatief oké maaltje en ik had nog iets teveel adrenaline voor het slapen, maar het knisperende vuurtje hielp uiteindelijk wel.
Op naar het volgende plekje, en dit keer kwam gelukkig het ontbijt al ruim op tijd op tafel. Er was een beetje een chaos, omdat we met 3 minibusjes weg moesten: Matt en Beth naar de gorilla's omdat er maar 10 permits beschikbaar waren voor de dag ervoor, en 2 busjes om ons naar Kabale terug te brengen, waar de truck op ons wacht om de rit voort te zetten naar Lake Mburo. Uiteindelijk gingen er wel 3 busjes de weg op. Één werd bestuurd door José, omdat er een driver niet beschikbaar was, en daardoor gingen we gelukkig niet als malloten de bergen door. Of het door het rijden of het pilletje kwam weet ik niet, maar ziek werd ik gelukkkig niet! Na een korte toiletstop (nou ja..gat in de grond, zoals in de meeste gevallen dichterbij de waarheid is) was het de truck in en door naar het kamp. Omdat alles relatief voorspoedig verliep, konden we daar lunch doen en erna de tentjes opzetten. Leisl voelde zich niet zo goed, maar Brendan en ik waren een geoliede machine, en hadden binnen no-time samen de tentjes van Leisl & hem plus die van mij opgezet. We hadden een paar uur om te relaxen, en nog belangrijker: we konden douchen! Velen maakten hier dankbaar gebruik van, en dus rook je tijdens het avondeten overal shampoo en zeep (natuurlijk wel naast de standaardgeur van deo, muggenspray, Afrika en een hint van kampvuur). Een aantal van ons gingen nog even naar de bar voor een drankje, een schommel in de hangmatten of gewoon voor het gezelschap. En ditmaal geen kikkers of vogels die geluiden maakten toen we wilden slapen, maar hitsige koeien. Tja..
Vandaag zijn we om 7 uur weggegaan en hebben we (inclusief plasstop, fotostop en een korte lunchstop) in zo ongeveer 9 uur teruggereden naar ons vertrouwde plekje in Jinja, waar we in ieder geval warm water, koude drankjes en goed internet hebben. Plus schone kleding, in de vorm van een overland shirt. En er wordt ook nog eens gekookt, plus we krijgen taart, om de verjaardag van Beth te vieren. Gezellige avond dus! Morgen de grens over, terug naar Kenia, om daar nog wat rond te kijken. Oeganda, je was geweldig!
-
21 Juli 2019 - 13:39
Bep De Mooij:
Zo Esther , dat was wel heel gaaf. Fijn dat je ze van zo dichtbij hebt kunnen zien.
Nu nog een paar mooie dagen in Kenia toegewenst.
Bep -
21 Juli 2019 - 14:17
Jeannette Slappendel:
Hallo Esther
Ik heb weer genoten van je reisverslag. Je hebt er er een hele klus aan. Maar.... wij
genieten nu allemaal mee.
Leuk hoor een soort escorte van parelhoens, iets anders dan mannen met grimmige
gezichten en nette pakken met verdedigingsmateriaal in de aanslag.
En heel verstandig van je om een porter te "kopen" die heel luxe je tas draagt en je
dan, indien nodig, ook nog een kontje geeft. Hier wordt zo iemand gelijk aangeklaagd
voor aanranding.
Wat een geweldig verhaal over de grote harige berggorilla. Ik denk dat ik daar niet zo
rustig onder zou blijven. Maar jij bent intussen wel wat gewend.
Een heel bijzondere ervaring die je niet snel zal vergeten.
Nu weer terug naar Kenia met hele mooie herinneringen aan Oeganda.
Esther nog fijne dagen in Kenia. Nog een dag of vijf genieten, dan is het weer voorbij,
nog niet aan denken.
Liefs Jeannette -
21 Juli 2019 - 16:47
Brigit Alderliesten:
Hoi Esther,
Wegens problemen met mijn laptop had ik mijn mails al geruime tijd niet kunnen lezen, daardoor had ik dus vandaag even wat in te halen en bij te lezen. Wat schrijf je toch leuk en wat is het geweldig dat je iedereen op deze manier zo mee laat genieten. Wat een ervaringen weer zeg en die gorilla's!!! Fantastisch! Je hebt al zoveel reizen gemaakt en zoveel gezien, maar ik denk dat dit voor altijd op je netvlies zal blijven staan.
Hoop dat we de volgende keer, wanneer we weer eens in Noordwijk zijn, ook van foto's kunnen genieten.
Veel plezier nog verder. Groetjes Willem en Brigit -
21 Juli 2019 - 17:54
Rene Altena:
Jeetje zeg, wat heb je weer een boel mooie dingen meegemaakt! Die maraboes bij ontbijt zijn linken dingen, vooral als ze moeten schijten! Hou ze goed on de gaten -
21 Juli 2019 - 18:11
Greet:
Hey Essie, wat een heerlijk verhaal. Pa en ik zijn best een beetje jaloers op je dat je (gelukkig) die berggorilla's gezien hebt. Lastig om dan stil te zijn! We lezen zo bijna een live verslag van je, erg leuk
om alles te lezen. Nu op naar Kenia waar je o.a. gaat genieten van de Masai Mara en hopelijk
zie je daar ook de grote kudde wildebeesten nog. Veel plezier. Rene en Greet. -
23 Juli 2019 - 14:59
Esther Altena:
Bedankt allemaal voor jullie enthousiaste reacties! Ik ben nog steeds helemaal aan het stuiteren als ik eraan terugdenk, haha. Bijna de Masai Mara in voor hopelijk nog veel meer mooie beesten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley