Gamedrives in de parken

Jambo! Er is weer het nodige gebeurd, en het wil toevallig zo zijn dat we weer eens (werkende) wifi hebben na dagenlang zonder. Niet aanwezig of technische problemen, dus in ieder geval geen Mexicaanse praktijken, maar wel hoog tijd voor een update!

Een lange nacht in het bed van onze dorms werd het helaas niet; naast wat geluiden van onder andere snurkende medepassagiers, hadden we ook last van wat aapjes die ons golfplaten dak gedurende de hele nacht aan het bekogelen waren.. Om 8 uur reden we weg, op naar het volgende deel van het park. We maakten een stop bij de top van de Murchison Falls, die door de nauwe doorgang een enorme kracht bevatten. Als je bovenaan stond, was het net alsof er een heel lokale regen gaande was. Verfrissend in het nu al krachtige zonnetje. De rest van de dag is eigenlijk vrij relaxt, want helaas kunnen we de boottrip die we eigenlijk wilden doen (nog) niet maken. We chillen rondom de lodge, en even kan ik bijbruinen, maar het is helaas té warm om dat voor langere tijd vol te houden. We duiken daarom de bar in, waar we overspoeld worden door een groep Hollanders. Veel toeristen zijn we verder gelukkig nog niet tegengekomen, en ze waren zelfs zó Hollands, dat ze bijna bij ons eten wilde aanschuiven. Gratis hè.. Brendan, Kate en ik mogen weer koken, en terwijl Brendan met het lamsvlees bezig is, frituur ik allerlei groentes waaronder matoke, typisch Oegandees en eigenlijk gewoon een soort bananen, maar dan wel de niet-zoete variant. Kate helpt ons als een soort vliegende keep, om ons bij te staan met onder andere de frituur refills. Ik snap wel dat iedereen mee wil eten met al dat lekkers! We proberen na het eten nog wat hippo's te spotten bij de bar, onder het genot van een half litertje bier voor nog geen €1.50, maar helaas geen knorrende/snurkende/blazende geluiden. Hopelijk morgen beter..

We stonden vroeg op, 5 uur eruit en door naar de ferry die ons naar de overkant bracht. Yes, de Hollanders verslagen! Met Xara gingen we op gamedrive door het park. Er zijn wat 'geheime' bankjes, waarmee je als het ware bijna op het dak zit en daardoor boven de truck kunt uitkijken. De eerste beesten waren al snel in zicht, omdat het park wel overspoeld lijkt te zijn door impala's. We zien ook voldoende andere beesten; waterbokken, olifanten, buffels, leeuwen, nijlpaarden en bavianen zijn slechts enkele voorbeelden van het wild dat we zagen op onze bijna 4 uur durende rit. De zon is alweer vroeg een gasbrandertje, maar het windje dat bovenop de truck staat maakt het vrij aangenaam. We nemen de ferry terug en maken lunch aan de wal. Er klinkt wat vreemd geluid uit de bosjes, en al snel zien we de boosdoener(s): bavianen. Ze hebben het op ons eten voorzien, maar James & Brendan werpen zich op als ware beschermers en zorgen er met een aantal stenen voor dat de beesten geen kans hebben (nee, ze werden niet bekogeld, maar geluid maken of slingshotbewegingen blijken prima te werken!). Om 2 uur stappen we de volgende boot op, ditmaal voor een rustig vaartochtje over de rivier. Onderweg weer allerlei beesten gezien: naast vogels ook een enorme hoeveelheid hippo's, bokjes, olifanten en zelfs een paar krokodillen. We vaarden richting de onderkant van de waterval en hadden daar in de buurt last van een lokale bui. Niet van de waterval, want zó dichtbij konden we niet komen, maar echte regen. Gelukkig dat de boot overdekt was.. De zon kwam alweer snel tevoorschijn en we genoten van het tochtje terug. We verbleven in hetzelfde kamp, dus geen tentjes op of neer, maar gewoon lekker de koude douche in, eten en genieten van de geluiden langs de rivier van de bar voordat onze tentzeiltjes zich weer sluiten.

Een lange rijdag voor de boeg. Om 6 uur reden we weg, richting Kampala en door naar onze volgende stop Mpanga Forest. Eerst weer een tussenstop in het dorpje van de heenweg, voor inkopen. Niamh en ik wandelen over de markt, waar we José tegenkomen. Met hem lopen we naar een Rolex tentje. Alhoewel, roll-eggs had meer toepasselijk geweest. Chappati's met een gebakken ei ertussen. Ontbijt nummer 2 dus, of brunch, net hoe je het wilt bekijken. Het was in ieder geval een aanrader! Het zou eigenlijk een lange dag rijden worden, maar uiteindelijk raceten we Kampala door en hebben we geen file gehad! We kwamen hierdoor relatief vroeg aan bij het kamp, en konden kiezen of we een wandeling door het bos wilden maken. Heather, Niamh, Jolijn, Alex, Kate en ik besloten dat een beetje lopen na zo'n dag stilzitten geen kwaad kon, en gingen samen met José en iemand van het kamp eropuit. We zouden vlinders, vogels en apen kunnen tegenkomen, maar met vlinders was het meeste wel gezegd. Het spannendste van de hele wandeling was misschien nog wel het deel waarbij we over relatief onstabiele takken onze weg over de modder moesten vinden. Geen probleem voor mij natuurlijk, na m'n expeditie op Alimia. Eenmaal terug wachtte ons een heerlijk koude douche, en we waren weer helemaal fris voor het avondeten en de matrasjes.

Dinsdag. Op naar het volgende grote park: Queen Elizabeth National Park. We hebben weer een aardige rit voor de boeg, bijna 400 km, en eigenlijk staat er weinig anders dan rijden op het programma. We komen aan en zetten onze tentjes op. De wifi is er wel, maar het internet nog niet, en dus moeten we het nog even bij praten houden. Met een volle maan en het geluid van hippo's overal om ons heen is het een gekke nacht, maar we moeten ons opladen voor de volle dag van morgen. Hoe dat was, is voor de volgende keer!