Gruwelijke genocide & supergezellige Sinterklaas

Dinsdag 4 december zijn we naar het Kigali Genocide Memorial geweest; onnodig om te vermelden dat dit een enorme impact op ons heeft gehad. Met Francis & Aza zijn we, nadat we onze langverwachte bagage hebben teruggeclaimd!, in de middag hier naartoe gereden met de bus. Ondertussen hebben we een paar tropische buitjes gehad, maar dit was allemaal niet zó erg aangezien het memorial met name binnen was.

Na onze gebruikelijke check gingen we naar binnen; een tijdreis van het begin van de genocide naar het einde toe. Apart was dat wij geen van allen wisten dat eigenlijk de genocide al in de jaren ’50 werd voorbereid, en ook niet dat de Belgen hier een grote rol in hebben gespeeld. Na een aanloop kwamen we in een ruimte terecht waar filmpjes tentoongesteld werden; de meesten waren verhalen van mensen, maar er was ook een stilteruimte waar enkel lijken waren gefilmd, wat uiteraard enorm gruwelijk was. Vervolgens kwamen we in een enorme ruimte waar duizenden foto’s hingen van de slachtoffers, gedoneerd aan het museum door hun familieleden, en soms nog de enige herinnering die zij hadden. Er stonden door het gebouw heen citaten, maar bij de ingang van deze ruimte een huiveringwekkend citaat (vertaald), “Als mensen beloven dat de Holocaust nooit meer gaat gebeuren, gold dit dan alleen voor sommige mensen en niet voor anderen?”, waarna je doorloopt naar een ruimte waarin allerlei schedels tentoongesteld liggen. Vervolgens kwamen we in de kinderkamer, een ruimte volledig gewijd aan de kinderslachtoffers. Naast foto’s stonden er bordjes met hun favoriete bezigheden, beste vrienden, lekkerste eten, leeftijd en doodsoorzaak. Baby’s van 9 maanden, doodgegaan in hun moeders armen door een machete… Een kindje van 2, doodgegaan doordat ze tegen de muur werd gesmeten… Voor ons, en zeker ook voor Francis & Aza, onbegrijpelijk.

Na deze begane grond te zijn doorgelopen, vervolgden we onze weg naar de eerste verdieping. Hier was een tentoonstelling over alle andere genociden; onder andere van de Eerste Wereldoorlog, Bosnië en Cambodja, en de gruwelen van de concentratiekampen. Hierna hebben we wat frisse lucht geschept in de tuin, wat echter ook niet geheel voor frisse lucht zorgde aangezien hier 250.000 slachtoffers van de genocide van Rwanda lagen, inclusief een muur met namen.

5 minuutjes verdiende rust en een paar foto’s verder gingen we terug naar de “opstapplaats” voor de bus, een voor ons totaal hopeloos systeem waarin nergens bordjes staan en we geen idee hebben waar we heen moeten. Onderweg liepen we langs een park in aanbouw, een heel groen gebied nabij een toch wel drukke weg. De mensen bij de bushalte vonden ons uiteraard weer enorm interessant, net als alle andere Rwandezen worden we vriendelijk begroet en welkom geheten in Rwanda. Na wat boodschapjes te hebben gedaan zijn we lekker thuis gaan eten & evalueren, klaar om morgen weer vrolijkere dingen te gaan doen…

De volgende morgen (5 december!) hebben we een handcraft plaats bezocht, een ruimte waar weduwes werken die hun man hebben verloren in de genocide. Zij maken hier allerlei soorten sieraden uit kralen, en allerlei soorten manden en matten; kortom, alle “kunstzinnige” souvenirs. De vrouwen werken meestal aan bestellingen die gelijk doorgaan naar de VS, wat jammer is aangezien wij denken dat er juist hier die dingen verkocht moeten worden. Ondanks dat ze 8 uur per dag werken, zitten ze met teveel mensen op een te kleine ruimte; soms tot wel 200 vrouwen verdeeld over 2 ruimtes waar er nu in totaal ongeveer 50 zaten, iets wat naar onze mening nooit gaat passen…

Vervolgens zijn we naar het presidentieel paleis gereden, ook weer gerelateerd aan de genocide aangezien hier de oorzaak ligt; de brokstukken van het vliegtuig van de president zijn het levende bewijs hiervan. We kregen hier een rondleiding door het huis, compleet met geheime kamers, maar mochten jammer genoeg geen foto’s maken…
Daarna zijn we, na een lunch in buffetvorm (eindelijk geen patat!!!), doorgereden naar onze eerste interviewafspraak met de Nederlandse ambassade. De avond was natuurlijk aan sinterklaas gewijd; een wijntje (of 2), hopen kruidnoten en een kado dobbelspel. Allen hebben we hard gelachen, dus de sinterklaasmuziek hebben we niet echt kunnen horen, maar gezellig was het zeker!