Gorges en de Sahara

Salam aleikum! We zijn helaas alweer over de helft, maar wat doet dit land ons toch verrassen met veelzijdigheid!

Het mysterie van de mensen van het diner is helaas niet opgelost; we zullen het ons moeten blijven afvragen. Na het ontbijt rijden we naar de eerste stop, de Dadèskloof. Het is een ritje door een relatief verlaten landschap en dan is het des te gekker dat we ineens praktisch stil lijken te staan. De reden blijkt een militaire colonne te zijn, van zeker een stuk of 4 grote vrachtwagens met tanks achterop begeleid door zeker een stuk of 4 wagens ervoor en zeker ook eenzelfde aantal erachter. Iedereen wordt tegengehouden, moet aan de kant of erachter blijven. We lopen iets vertraging op, maar gelukkig stoppen ze bij een benzinestation waardoor we er voorbij kunnen. De rest van de rit verloopt dan zonder problemen en we komen bij de stad voor de kloof. Het haarspeldbochtendeel is dan wel het meest bekend, maar omdat we eigenlijk naar een andere kloof nog gaan, besluiten we er slechts deels in te rijden. Het eerste deel is minder bochtig en biedt toch wat mooie plaatjes. We rijden terug naar het dorp, vullen de tank [e-38] banden en scoren een lunch bij een tentje waar ze een buitenbarbecue hebben staan voor een smokey lunch. Met gevulde buikjes is het nu door naar de Todrakloof, waar we een niks doende en toch overijverig politieman tegenkwamen die ons wilde bekeuren voor het niet volledig stilstaan. Met enig praten over de 20 eerdere controles, geen contant geld en andere mensen die ook niet stoppen terwijl wij hier staan mogen we door. We hebben hier voor de nacht een ecohotel geboekt dat in de kloof ligt. Om er te komen, moeten we het meest smalle en daarmee ook bekende deel van de kloof per auto doorkruisen. Achteraf bleek het gemakkelijk en was het praktisch een dubbelbaansweg waar wat souvenirstalletjes aan de kant stonden. Het hotel ligt prachtig en na het inchecken genieten we eerst van gratis welkomstdrankje in de vorm van een berber whisky. Inmiddels weten we dat dat een sterk kopje groene thee is met wat takjes munt (en als je geluk hebt, gooien ze er wel een bergje suiker tegenaan). We hebben een upgrade gekregen naar een behoorlijke vierpersoonskamer met eigen terrasje. We dumpen de spullen en gaan een wandeling maken, want dat is wel een van de dingen die je hier doet. Omdat het al tegen vijven loopt, wordt het een wandeling van 2 uur. Er zou een bordje staan en dan moesten we de berg op om het pad te volgen. De berg op geen probleem, maar het pad vinden..? We komen uit bij een hutje dat uitkijkt over de Auberge en dan zijn we toch echt het pad kwijt. We besluiten dan maar terug te gaan en nog een stukje over de weg verder te lopen. Uiteindelijk zijn we na een uurtje terug, maar in deze temperaturen niet eens heel erg. Een opfrissertje, een drankje en dan door naar het restaurant, want veel anders is hier in de omgeving niet. Het blijkt nogal een vreemde gang van zaken, met een ober die voor het kaarsje, bestek etc iedere keer terugkomt maar even vergeet ons drankjes of eten te serveren. Andere gasten bieden ons al een broodje aan Uiteindelijk is het zo'n 2 uur later en hebben we heerlijk vier gangen achter de kiezen. We zijn net op tijd weg voor de livemuziek en liggen met een kleine glimlach op bed de boel aan te horen voor het slapengaan.

We worden wakker met een heerlijk warme douche en krijgen een prima ontbijt geserveerd, waarbij we verbaasd zijn van de snelheid. De kloof laten we achter ons, met als bestemming Merzouga. Of nee, eigenlijk de Sahara! Het zit mee onderweg en we komen hier al redelijk vroeg aan. De eigenaren van de Riad bereiden een salade en tajine omelet voor ons, en dat hebben we wel nodig. We gaan namelijk daarna anderhalf uur rijden op een kameel! Het blijken dromedarissen te zijn, maargoed het is eraan verwant. Inblenden in het woestijnleven hoort er wel een beetje bij, al zeg ik het zelf Zelfs als dat saai hobbelen op een oncomfortabel beest betreft (woorden van José). Lang slenteren, veel drinken, goed insmeren. De hitte van de woestijn... O wacht. Dat is wat mensen normaal zouden zeggen. Wij hadden echter nauwelijks hitte! Daarvoor in ruil kregen we bewolking, wind en zandstormen. Ook dat kan in de Sahara. Goed je zonnebril en sjaal die als tulband was omgeknoopt vasthouden, en een lange broek aan tegen het schuren van het zand. Maar de stilte en het oranje zand waar we enkel met 5 doorheen slenteren heeft toch wel iets speciaals. De man die de kamelen leidt maakt een fotoshoot met ons en onze nieuwe Duitse vrienden Lucie [e-38] Matthias voordat we uiteindelijk het tentenkamp bereiken. Of nouja, de rij met tentenkampen. Zo ver je kunt kijken witte en zwarte dakjes. Wij hebben een "basic camp" gekozen, want een badkamer in de tent gaat ons toch iets te ver. We praten wat, maken nog meer vrienden met een tweetal Belgen genaamd Maarten [e-38] Niels, krijgen thee en wachten totdat iedereen arriveert. Sommigen hebben een zonsondergang tour, maar te zien aan de lucht en wind waaien die alleen maar weg. We besluiten daarom gebruik te maken van de sandboards, maar dat blijken snowboards te zijn en op 1 na die enigszins glijdt, komen we geen meter vooruit. Terug naar het kamp dan maar en wachten. We vragen wat de bedoeling is, want we krijgen weinig informatie. "Het eten komt ergens om 8 uur" moet je blijkbaar interpreteren als "het wordt zeker wel 9 uur", maar net voordat we de noodvoorraden in de vorm van chipjes en pinda's willen aanbreken, worden we toch allemaal naar binnen geroepen. Ondanks de extreme wind wordt er na het eten toch een kampvuur gedaan met live muziek. Terwijl de Chinezen (die enkele uren ervoor compleet chagrijnig naar het tegenover gelegen luxekamp vertrokken) zich ineens helemaal uitleefden, besloten wij dat de combinatie van rook en zand voldoende was voor vandaag.

De wekker stond om 6 uur. We hebben enige hoop op een zonsopgang. Het is helderder en er staat minder wind. Fantastisch was anders, maar het was in ieder geval niet geheel voor niets. Het ontbijt staat voor ons klaar in het luxe kamp, en had een extreme variatie aan pannenkoeken in allerlei soorten, vormen en smaken. Met nog een extra kopje koffie is het dan helaas tijd de woestijn alweer uit te gaan. Dit keer niet per kameel (we voelen de spieren nog!), maar per 4x4. Ineens blijkt het dan maar een kwartier te duren! Nog een laatste kopje thee, en we ontzanden tijdens het rijden onze auto. Omdat we de rit naar Fez te lang vinden, ligt ons einddoel op een 4,5 uur rijden in de omgeving van Midelt. Onderweg vooral bergwegen, met heel veel leegte. Bijzonder hoe het landschap iedere keer wel veranderd, van zwartachtige vlaktes tot golvende duinen tot ineens een meer en dan weer kale bergen. Het weer is nog steeds niet geweldig, want "wind in the Sahara is no good". Inderdaad krijgen we wat regenbuitjes over ons heen. Wast de auto een beetje schoon. Onderweg zien we een belachelijk ongeluk waarbij een stilstaande wagen voor een stoplicht ineens achteruit rijdt en de auto achter hem knalt. Ineens bedenken dat je achteruit in wilt parkeren zonder spiegels te gebruiken kan hier blijkbaar... Geluk dat we er omheen kunnen. We scoren nog een kleine wrap lunch voordat we inchecken in het goedkope-langs-de-weg-doorreishotel. Douchen! Helemaal schoon zitten we ineens lekker op het bankje voor de gigantische bijna-suite die we hebben, in de zon! Wat een geluk hebben we weer. Na een paar potjes Rummikub, dat we dan in ieder geval niet voor niets hebben meegenomen, gaan we op naar onze mixed grill en met een klein afzakkertje lekker naar bedje. Morgen verder naar het noorden!