Nog een weekje Westkaap

Hallo daar! Er is inmiddels weer zo goed als een week voorbij, en helaas betekent dat ook dat het inmiddels bijna het einde is van onze vakantie..! We hebben weer het nodige beleefd en gedaan, dus tijd voor onze 2e en laatste update.

Op 13 november gingen we naar de Breede River vallei. In dit gebied ligt onder andere het stadje Montagu, waar we de dag zouden beginnen. Na een dagje rustig aan, mochten we er vandaag wel vrij vroeg uit. De rit duurde zo'n 2,5 uur, maar natuurlijk kwamen we nog wat road works tegen.. Gelukkig konden we hier en daar wat doorracen, en kwamen we rond kwart voor 10 op onze bestemming aan: de Protea farm. Volgens het boekje in Montagu, maar nog wel 30km erbuiten. Op een berg, in een dek van donkergrijze wolken. Hier konden we, met zo ongeveer een hele afdeling van het bejaardenhuis, op de tractor stappen die ons naar de top van de berg zou brengen. Onderweg zouden we Protea bloemen tegenkomen, ware het niet dat er 2,5 jaar terug een brand woedde die de hele berg heeft zwartgeblakerd. In de regen, op een tractor, op een Protea farm zonder Protea's. Wat wil je nog meer?! Nou, een muscadelletje. Bovenaan de berg. Waar we geen uitzicht hadden. Maar er was muscadel. En gedroogde pruimen. En dan heb ik het niet alleen over de bejaarden, maar ook een snackje. Eenmaal weer beneden, werden we getrakteerd op een uitstekende lunch met potjiekos, Zuid-Afrikaanse stoofpotjes die in gietijzeren pannen boven het vuur worden gemaakt. Met vooraf en toe uiteraard ook nog de nodige dingen. Een goede ondergrond dus voor..? Juist, wijn! Want die R62 waar wij overheen reden is niet voor niets de langste wijnroute ter wereld. Er moet geproefd worden, en Robertson is de plek. Alhoewel, dat is ook weer zo'n breed begrip.. We zijn in ieder geval bij Weltevreden, waar we beginnen met een champagne. O nee, een mousserende wijn volgens de Methode Cap Classique, want champagne mag je het niet noemen. Het bevalt in ieder geval. Waar dit wijnhuis voornamelijk om bekend staat, is de chardonnay. We krijgen 3 soorten naast elkaar om te proberen, maar de meningen over 2 en 3 zijn verdeeld. Daarna mogen we nog kiezen wat we willen. Bas gaat voor wit, de dames voor rosé, en René en ik voor rood. 10 glazen verder (oeps..maar het is proeven!) vonden we het goed en zetten we met 2 flessen op zak onze tocht naar huis in. Het was een mooie dag.

Op donderdag was het dan eindelijk eens tijd om The Mother City Kaapstad te bezoeken. En dat betekende ook eindelijk weer eens een andere weg, wat voor het auto rijden ook wel leuk was. Op het programma stond een heel hoop, en we zouden maar gaan kijken wat we wel en niet zouden kunnen doen. Er staan immers nog een paar dagen om dingen op te vangen. We beginnen in ieder geval bij Bloubergstrand, waar we het beste uitzicht op de Tafelberg moeten hebben. Het is een aardige blauwe dag, maar helaas nét geen plaatje van de top. Op naar de volgende stop, namelijk Signal Hill. Ondanks dat er meerdere mensen al meerdere keren in Kaapstad zijn geweest, is nog niemand hier geweest. Het is de heuvel recht tegen de Tafelberg, en we kunnen er zo omhoog rijden. Eenmaal boven heb je een geweldig uitzicht op de stad. En op de Tafelberg, als deze niet steepds meer in de wolken had komen liggen.. We besluiten dus om die nog maar even achterwege te houden en door te rijden naar Hout Bay, waar we de zeehonden in de haven bekijken en een Fish & Chips scoren bij de Mariner's Wharf. We kunnen er weer even tegen, en rijden via de Chapman's Peak drive door naar Kaap de Goede Hoop. Maar hoe dichter we bij dat punt komen, hoe slechter het weer. We komen aan, en het is een en al wolken, grijs, mist en miezerregen. We lopen nog wel omhoog, maar zien niets en besluiten terug te gaan. De afslag naar het bord hebben we zelfs gemist. We komen per ongeluk op een wandelroute van 1,5 uur over de rotsachtige kustlijn. Een beetje de beentjes strekken is niet erg, maar er was nog weinig enthousiasme toen bleek dat we dat bord écht niet zouden tegenkomen. Met de woorden "Cape of Good Sh*t" verlieten we het park en reden we terug naar huis. Het was al laat, en we besloten om bij de Grill Shack te gaan eten. Helaas besloot de Shack anders; die was gesloten. Uiteindelijk zijn we in het gehucht Rooiels bij een soort pub terecht gekomen, waardoor er in ieder geval weer een glimlach op ieders gezicht terecht kwam.

Weer een dagje Kaapstad. Ditmaal was de planning Kirstenbosch, een botanische tuin vlak tegen de Tafelberg. Je kan hier mooi picknickenp, en dat is dan ook het plan. Maar plannen werken helaas niet altijd mee. Al van veraf zien we dat de Tafelberg in een nóg dikker pak bewolking ligt dan dat hij al lag. Alles rondom de berg is grijs. We gaan nog wel de tuin in, want ook zonder de picknick is deze zeer de moeite waard. Veel bloemen, planten en een capony walk houden ons wel even zoet. Dan op zoek naar een plekje voor de picknick. We besluiten naar Camp Bay te gaan, wat aan 'de goede kant' van de berg zou moeten liggen. En niets bleek minder waar. We rijden voorbij de berg, en die ligt aan deze kant gewoon volledig in de zon! Aangezien het al na enen is, gaan we toch eerst picknicken. Met onze wijntjes erbij en in de volle zon met 27 graden is het afzien! De wijn krijgen we niet op, want we willen omhoog..! René besluit achter te blijven, want hij heeft het al meermaals gezien, maar met de rest ga ik met de kabelbaan omhoog. Gelukkig is het ditmaal een stuk beter dan 8 jaar terug; geen hike met kapotte schoen, en gelukkig ook geen hagel met geen zicht. We zien de stad, en alhoewel er af en toe wat wolken met vlagen overvliegen, is het beter dan dat we verwachtten vanochtend! We gaan terug naar 'huis', maar dat is iets te kort door de bocht. Er zijn diverse ongelukken gebeurd, en het is vrijdag na werktijd, dus we staan gigantisch vast. We moeten nog even boodschappen doen en besluiten dat we dat onderweg wel doen. De dichtstbijzijnde supermarkt na Kaapstad. Maar als we Khayelitsha op het bord zien waar we de afslag zouden moeten nemen, besluiten we toch maar eentje verder door te rijden. Een excursie door de sloppenwijk staat niet per se op ons programma..

Het is niet te geloven, maar voor de 3e maal op rij gaan we richting Kaapstad. We hebben nog een belangrijke trekpleister gemist, namelijk het Waterfront. We lopen er eerst een tweetal uurtjes rond te hobbelen voordat we lunch hebben bij 'onze vaste stek' Upstairs@Quay 4. De mixed grill van wild kunnen we natuurlijk niet overslaan! Al met al was vandaag een relatief rustig dagje waarin we niet al teveel deden, en we ons voornamelijk klaarmaakten voor de dag erop.

Zondag 17 november. Onze laatste grote trip komt eraan. We gaan naar Aquila, een private game reserve op zo'n 2,5 uur rijden. Het zit ons zowaar allemaal mee, en we komen voor tijd aan. Gelukkig geen probleem, en we worden welkom geheten met een glaasje bubbelwijn. Ook kunnen we bijna direct al aanvallen op het lunchbuffet. Wat een vervelende 24 uur zal dit gaan worden..! Als we willen uitbuiken na de overheerlijke lunch, wordt dat even verstoord door een tweetal olifanten die nog net niet ín het kamp staan. Als het hek er niet stond, had je ze kunnen aanraken zo dichtbij waren ze! Als ze uiteindelijk genoeg hebben van het riet, lopen ze weer verder en worden wij al geroepen om naar de kamers te gaan. René en ik besluiten mee te gaan op de eco tour, waar ze uitleggen hoe ze zorgdragen voor zonne-energie, hun eigen groentes telen en ze bij willen dragen aan de bescherming van diverse diersoorten. De rest ligt al te bakken bij het zwembad, en wij komen er na 3 kwartier bij. Om kwart voor 4 worden we verwacht op onze game drive, waar we binnen no-time de nijlpaarden buiten het water zien! Vervolgens zien we nog wat ander wild, waaronder de springbokken, elanden, een gnoe, zebra's, giraffen..en dan de leeuwen! 7 stuks nog wel, allen vrij bij elkaar. En dicht bij ons ook. Om de dag af te sluiten, zagen we nog neushoorns. En daarmee was de safari behoorlijk geslaagd! Een snelle douche, een borreltje en aanschuiven bij het diner, wat ook weer meer dan geslaagd was. In de avond konden we nog sterren kijken, maar de meesten keken naar de sterren in hun bed..

Om 6 uur ging de wekker, want om 7 uur zouden we nogmaals op safari gaan. De dieren waren vrijwel hetzelfde, maar we vonden geen leeuwen. In plaats zagen we wel een jakhals. En het mooiste was wellicht nog wel het moment dat de olifant en een aantal neushoorns elkaar tegenkwamen. We waren getuige van een klein machtsspelletje, waarbij de neushoorn zijn hoorn omhoog stak en de olifant zijn slurf. Wie het spelletje won? De ranger die ze uit elkaar dreef.. nog maar een keertje eten, en dan nog even uitbuiken in het zonnetje voordat we weer naar Betty's Bay zouden gaan. We hadden nog een aantal restjes die we op moesten maken, en besloten daarom nog maar een keertje te braaien. Alsof we nog geen eten genoeg op hadden.. maar het was heerlijk. En bijna alles is op. Morgenavond mogen we helaas onze weg terug naar huis inzetten, waar we woensdag weer aan zullen komen. Het is een mooie reis geweest!