De westkust afzakken

Sam aleikum! We zijn in Marokko! Voor allebei weer een nieuwe bestemming, dichtbij huis en toch helemaal anders.

We begonnen de reis vanuit Weeze, Duitsland. Kostentechnisch heeft dat ons een overnachting, een koffer, parkeren en de autohuur ter plaatse opgeleverd, ten opzichte van vliegen vanaf Nederland. Hotelletje was goedkoop en prima voor een nachtje. Snel slapen, want het is een zeer korte nacht. We vliegen rond half 8, en de concessie was helaas geen lounge. De vlucht ging snel, en toen stapten we uit op Tanger waar de zon al lekker scheen. Binnen no-time waren we door de douane, kwamen we bij het wisselkantoor en kregen we een gratis simkaart. Op naar de auto en met ons Pikante wagentje over de tolweg naar Rabat. De eerste indrukken zijn toch wel wat Spaans aanvoelende landschappen. In Rabat rijden we eerst over een zeer goed onderhouden boulevard en langs een extreem groot en goed bewaakt gebouw, wat het paleis van de Koning blijkt te zijn. Geen wonder dat alles hier zo netjes is, want kort na het vliegveld maken de bomen plaats voor wat struikjes. We zoeken een parkeerplaats en gaan op verkenning. Het Mausoleum van Mohammed V en de Hassantoren hebben we hier bezocht, wat een mooie eerste stop bleek. De man die onze auto bewaakte (die je hier overal blijkt te vinden) leek blij met z'n fooitje (hij zong chocola) en we reden een stukje verder naar parking 2, omdat we ook de Kasbah of the Udayas nog even wilden bekijken. Schattige straatjes en een waar doolhof waar we een paar keer dood liepen, maar fotogeniek is het wel. Ook het vervolg van onze route is grotendeels tolwegen, maar als we een verschil zien van maar enkele minuten besluiten we eraf te gaan. Het is een goede weg, maar wel gelijk een stuk dorpser. Paardenkarren, ezels met citroenen.. En daarnaast valt ook op dat er veel politie is. Iedere stad die er is lijkt er wel een stel mannetjes te controleren. Ze pakken veelal de duurdere luxere auto's, maar een jong agentje zorgt ervoor dat wij ook controle hebben. Papieren en we mogen weer door. Middenin de Vrijdagmiddagspits in de grootste en minst gezellige stad van het land. Het verkeer maakt van 3 banen 5 en de motortjes daarbij nog uitgezonderd. Uiteindelijk bereiken we ons hotel. Casablanca is voor ons een stop om te slapen, want veel verkennen doen we niet. Maar het hotel dat we hebben uitgezocht ligt wel recht tegenover de Hassan II moskee! De grootste moskee ligt prachtig aan het water, en ons kamerraam kijkt er recht op. We worden direct getrakteerd op de zang die de start van het gebed aangeeft, en de laatste paar wolken trekken weg. We gaan nog wat foto's maken aan de waterkant, en vervolgens op missie om een visje te scoren. Uiteindelijk eindigden we bij een familierestaurant in de buurt, waar we vroeg een maaltje scoorden. Enige resterende aan ons hoofd was snel slapen!

Na een heerlijk lange nacht waren we verrast niet eens wakker te zijn geworden van de moskee. Met een redelijk ontbijt achter de kiezen gaan we op pad naar Marrakesh. Gelijk al een hoop hoogtepunten volgen elkaar dus op binnen korte tijd. De weg is weer behoorlijk goed, totdat we dichterbij de accommodatie komen. Smallere straatjes, en uiteindelijk een man die aangeeft dat we niet verder mogen rijden, maar op dat moment hebben we eigenlijk de Riad al gevonden. Parkeren en op verkenning in de omringende Medina! Het is net bereikbaar, maar kost verder weinig moeite om de stad in te lopen. We lopen snel door alle straatjes heen, want het is tijd voor de lunch. En die hopen we te scoren op het grote Djema el Fna plein. We zijn even afgeleid door alle sapjes kraampjes en kunnen daar natuurlijk niet zomaar voorbij lopen. De streetfood stalletjes komen in de avond pas het plein op, en dus volgen we onze neus naar een stalletje met een draaiend beestje aan het spit. Volle buikjes van onze kebab wrap gaan we nog even terug naar de riad. Het is warm, en de drukte van de smalle straatjes slaat al snel toe, plus we kunnen inchecken. Even de rust in en wat drinken, en we kunnen er weer tegenaan. De missie is dwalen door de straatjes, maar als we afslaan zijn er veel mensen die ons richting het plein willen sturen. Zeer vriendelijk uiteraard, maar we zijn juist op zoek naar even iets anders. Dan zegt iemand dat vandaag het leer wordt geverfd en of we daarheen willen. Een kort overleg, want we weten al dat dit op geen manier gratis gaat zijn, maar we besluiten het te doen. Het blijkt een nagenoeg onmogelijk te vinden plek te zijn, en na het passeren van een klein poortje lijken we in een heel andere wereld te zijn gekomen. Wat een enorm plein! Er zijn allerlei gaten voor het bewerken van het leer, en ze zijn er inderdaad helemaal in bezig. Natuurlijk eindigen we in een winkel, maar we zijn toch blij dat we ook dit stukje van de stad hebben mogen zien. En dan weer terug naar die medina, want we gingen nog even kijken naar de verschillende producten in de winkeltjes. Na harde onderhandelingen uiteindelijk een luchtige harembroek gekocht, waarna het tijd was voor een drankje en weer een smoothie. Het wordt al steeds drukker op het plein, maar daar gaan we niet heen. Nu is het doel naar de kookklas! We zijn met een gemixt groepje van 10 in totaal. Eerst gaan we naar de markt voor de ingrediënten, en daarna naar een lokaal huis om te gaan koken. In totaal maken we 4 starters, waarvan een salade, een geroosterde auberginedip voor bij het brood, aardappelen met charmoula en gekarameliseerde wortelen. Ook staan er 2 tajines op de planning, met groenten en met citroenkip. En uiteindelijk eindigen we met pastilla met meloen. Heerlijk gegeten en genoeg inspiratie om thuis weer te gebruiken!

Na weer een nacht heerlijk te hebben geslapen met 0 geluid staat er een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Thee, koffie, sapje, pannenkoekjes, een soort chappati's, croissantjes en chocolade broodjes! Genoeg om wel even op te kunnen teren. We zeggen onze gastheer gedag, betalen onze "parkeerwacht" (die we in totaal 5 minuten hebben gezien, goed gedaan man!). We gaan door en op het programma staat een ritje bergslingeren. José blij! En ik overleef het ook steeds beter, want ziek worden wordt steeds minder. Wellicht kan ik inmiddels zelfs zeggen dat dat beter gaat dan het verkeer hier zelf, want José blendt lekker in en ik zit af en toe stijf overeind van de iets te snel in m'n deur naderende taxi's. De weg is gelukkig redelijk goed, of in aanbouw beter te worden, maar zeker niet slecht. We komen op een gegeven moment ergens een bordje met café tegen, en aangezien het al richting enen gaat en je nooit weet wat er in de bergen is, besluiten we te stoppen. Het lijkt uitgestorven, maar we zijn welkom te komen eten. Geen keuze, maar wel een heerlijk uitgebreid dagmenu. We starten met thee[e-38] koekjes, gaan door naar een salade met brood, dan komt er een grote tajine met gekruid ei met groenten op tafel en als toetje nog wat verse meloen [e-38] sinaasappel. En dat voor wat maar simpele lunchplannen waren! Het is vanuit daar nog een klein beetje verder rijden naar het mooi gelegen dorpje Aït-Ben-Haddou voordat we de dag eindigen in de buurt van Ouarzazate. De overnachtingsplek ligt net iets buiten het stadje, en is weer bij een particulier. Heel sfeervol, en met een zwembad om even af te koelen. Het is nog even wennen aan de temperaturen tegen de 30 .. In de avond staat er couscous op het menu, we zitten verspreid binnen [e-38] buiten. Het is aardig afgekoeld, dus we kiezen voor binnen. Er zit een ander koppeltje (de luxepoezen noemen we ze, madam met haar witte broek en walm parfum en meneer lijkt volgens de host op de Marokkaanse Minister van Financiën) en de Mr Phone/de Eenling (die blijkbaar een vrouw heeft die we nog niet hebben gezien? Of was dat Madam Dronkaard die met de 2 Duitstalige mannen aanpapte? Wie weet weten we het met het ontbijt...) Met gevulde buikjes eerst maar eens naar bedje toe!