Op naar Oslo en de doop

Hei! Het laatste deel van de reis is helaas weer daar. Nog een verslagje laatste te gaan dus!

Toen we in de ochtend bij de ontbijtzaal kwamen, werden we verrast met een heerlijk buffet vol lekkernijen. Met de havermoutkoekjes met chocolade als take-away begonnen we aan onze 2,5 uur durende rit richting de Atlantic Road. Door de tunnels, over een brug en weer op de ferry om uiteindelijk bij de aaneenschakeling van bruggen te komen, met de hoge brug als bekendste. We maakten daar dan ook een stop voor een wandelingetje rondom de rots, zodat je een mooi plaatje kon schieten. We maakten een stop in Kristiansund (niet te verwarren met die ander met de A in het zuiden) voor onze lunch, waarna we onze weg vervolgden naar Åndalsnes. We hadden hier een cottage op een camping net iets buiten het dorp geboekt, met uitzicht op de bergen en een rivier. Deze plek leek zeer geliefd onder de Hollanders, want we waren omringd door auto's en caravans. In het dorpje deden we nog wat boodschappen, zodat we gebruik konden maken van de bbq bij ons huisje! Het hout was gratis (ja, Noorwegen en gratis! Maar ze hebben dan ook HEEL VEEL hout) en met de boodschappen hadden we ook geluk dat er wat in de bak van 50% korting lag, dus alleen maar goeie deals. De lucht van kampvuur hield de muggen op afstand, dus we konden heerlijk slapen.

We zijn in het land van de trollen. Ja, naast fjorden en watervallen en tunnels door bergen dat ook nog. Van Trolltunga nu naar Trollstigen, en die ligt praktisch om de hoek. Een enorme slingerweg met een stuk of 11 haarspeldbochten en een paradijs voor motorrijders. Maar uiteraard wil ook José graag over deze weg rijden, dus met de auto klimmen we omhoog naar het uitkijkplateau voor de beroemde foto voordat we weer dezelfde weg omlaag nemen. Enkele ademminuten later zijn we vervolgens weer op weg. We reizen door de bergen en maken een tussenstop in Dombås voor een tank benzine en een lunch uit de supermarkt. Helaas lijkt het iets teveel om voor een bezoek aan Dovrefjell, een nationaal park waar onder andere rendieren en muskusossen leven, dus we besluiten richting Rondane te rijden. Daar proberen we een aantal keer een afslag, maar die schijnen offroad flink te slingeren of dicht te zijn. We gaan dus door naar Lillehammer, onder de oudere generatie vast nog bekend van de Olympics in 1994. Ons hotel (met een superschattige Nijntje fontein voor de deur!) kijkt recht uit op de schansen. We maken nog een wandelingetje door het gezellige centrum, maar helaas begint het tijdens de hike omhoog te regenen. Het bezoek aan het Olympisch Park kan uiteindelijk toch worden afgevinkt, en na een korte opfrisstop op onze kamer eten we in het restaurant. Ze hebben zowaar plek, én er staan lokale gerechten als rendier en bergforel. We besluiten dat we onszelf zelfs nog even op een crème brûlée mogen trakteren, en weer een fantastische afsluiting van de dag.

De volgende ochtend, na een enorm ontbijtbuffet inclusief schreeuwerige commanderende verwende Hollander naast ons, gaan we dan eindelijk naar de hoofdstad Oslo. Een bewuste keuze om dat voor het eind te bewaren gezien de locatie, en een groot contrast met het overal toch relatief rustige leven. Alle wegen erheen zijn tol, en we tikken al snel de €20 aan We zetten de auto neer in een parkeergarage en verkennen in zo'n 2 uur het centrum te voet; van de Domkerk langs verschillende musea in de stad, langs het water voor nog meer musea en vervolgens weer door de beroemde winkelstraat terug. Iets meer dan €20 verder rijden we nog even langs het Vigelandspark, waar we de bijzondere kunstige standbeelden bewonderen. Het hotel waar we verblijven is een stuk buiten de stad, en veel is er niet te doen, dus nadat we zijn ingecheckt besluiten we weer in het hotel te eten. Voor het eerst kunnen we die echte Noorse zalm eten, wat niet eerder op een menukaart stond. Gevalletje export..

Zaterdag 18 juni is dan de dag waarvoor we hierheen zijn gekomen: de doop van Leo, het zoontje van een oud-collega en een passagier van José. Om 11 uur is de dienst in een kerk op zo'n kwartier van ons hotel, dus we kunnen redelijk uitslapen en genieten van het ontbijt. Tijdens de dienst werd er gelukkig Engels gesproken, en Leo leek het allemaal wat minder te vinden totdat hij met het water kon spelen. Na een groepsfoto zijn we richting een paardenracebaan gereden waar het feest doorging. Een internationaal gezelschap, lekkere drankjes en genoeg eten voor een weeshuis! We deden in ieder geval ons best om alles te proeven, en uiteindelijk was het een uur of 7 toen we iedereen gedag zeiden om richting de luchthaven te rijden. We slapen in een hotel in de buurt, zodat dat weer reistijd (en centen!) zou schelen voor zondag. En dat was het dan alweer! We vliegen vandaag terug naar huis, en kunnen dan direct door naar het volgende feest. En uiteraard stiekem alweer vooruitkijken naar het volgende reisje!