De zoektocht: rhino's & chimps

Jambo! Op naar Oeganda! Samen met "onze mannen" (chauffeur James, chef Ronald, group leader José) en onze truck Xara gaan we weer de weg op. We maken ons klaar voor een lange rit en een allicht nog langere tijd bij de douane. Na een uur of 4 komen we daar aan, en kan het lange wachten beginnen. E-visa schijnen een drama te zijn, en dat blijkt op het moment dat driekwart van de groep al door is en de paar e-visa mensen nog bij nummero uno zijn.. Het schijnt echter met onze 2 uur tijd een recordtijd te zijn, en gelukkig kunnen we doorrijden want het is nog wel een behoorlijke rit naar het kamp. Je merkt meteen dat Oeganda anders is dan Kenia; we rijden langs dorpjes met huisjes, maar vooral ook veel rondavelachtige hutjes. Het is duidelijk armer dan Kenia. In elk dorpje wordt er enthousiast naar ons gezwaaid door met name de kindjes. Het laatste stuk naar kamp is over een onverharde weg met de typisch oranje-rood-bruine modder die je in veel Afrikaanse landen tegenkomt. Heerlijk! We komen richting half 5 aan en dat betekent dat we in ieder geval onze tentjes nog in het licht kunnen opzetten. Er hangt een behoorlijk dreigende lucht boven ons, maar net niet genoeg om het echt door te zetten. Met een paar flitsen en een paar druppels is het klaar. Na het eten chillen we nog even bij de bar, waar we ook wifi hebben en dus iedereen kunnen updaten voordat we een warme, klamme nacht tegemoet gaan.

Half 8 ontbijt. Uitslapen! En waar de meesten daarna op pad gaan, blijven een van de Heathers, Leisl, Matt en ik achter, omdat wij niet gaan raften. We zorgen ervoor dat er wat dingen gewassen zijn, inclusief onszelf. Onze crew gaat de stad Jinja in, en Matt en ik besluiten mee te gaan. We stappen in een taxi, waar de radio met minischerm zo'n 3 kwartier lang dezelfde 2 nummers op repeat heeft staan. We zingen en dansen het nog net niet mee.. Eenmaal in de stad wandelen we een uur of 2 rond in Jinja; je zou het verre van een stad willen noemen, omdat alles vrij dicht op elkaar lijkt te liggen en er zeker geen sprake is van hoogbouw. Althans, niet waar wij zijn. We vermaken ons prima met het ronddwalen, en na anderhalf uur denken we het hele centrum wel te hebben gezien. Met wat tasjes vol inkopen genieten we nog even van een drankje en wat chappati's met een ondefinieerbare bouillonachtige (lekkere!) dip in een cafeetje voordat we weer terug richting kamp gaan. Om half 4 (zeker weten Afrikaanse tijd..) gaan we met z'n achten een busje in dat ons naar Lake Victoria brengt. We stappen op een boot, en met een biertje in de hand genieten we van een sunset cruise naar de bron van de Nijl. Onderweg spotten we, naast een groep van zo'n 40 ofwat vervelende kayakkende kinderen, een aantal verschillende vogelsoorten en een groep spelende aapjes. Wanneer de zon langzaam onder gaat, krijgen we nog een klein toetje van lokale vissers die met sierlijke beweging hun ronde netten uitgooien om de vangst van de dag omhoog te trekken. We zijn richting achten terug bij het kamp, klaar voor ons diner bestaande uit onder andere vis. Een heerlijk dagje buiten de truck!

Op naar de rhino's! Het betekent wel dat we om 6 uur gaan ontbijten. We maken een rit door de hoofdstad Kampala, en daar komen we direct al in het drukke ochtendverkeer vast te staan. Voor ons een chaos, voor hun zit er vast een patroon of organisatie achter. Gelukkig lijkt alles mee te vallen, en komen we richting 1 uur aan in Ziwa Rhino Sanctuary. Om half 4 gaan we met de hele groep op zoek naar de neushoorns. Het zou een redelijke wandeling worden, maar na iets van een half uur door het hoge gras te hebben gelopen met hier en daar een wegschietende pumba, kwamen we een ranger tegen die 3 neushoorns in de gaten hield. Ondanks dat ik in Zimbabwe al een rhino tracking te voet had gedaan, blijft het geweldig om zó dichtbij deze fantastische beesten te komen! Het is een moeder van 7 met haar kind van anderhalf en een andere kleine van een jaar of 2. Ze zijn alledrie rustig hun maaltje aan het verorberen; net grote, grijze, langzame Afrikaanse grasmaaiers. We brengen aardig wat tijd met ze door voordat we teruglopen naar het kamp. Onderweg komen we nog wat verschillende bokkies tegen. Eenmaal in het kamp hebben we wat tijd, en kunnen we douchen voor het eten. 's Avonds zitten we met z'n allen rond het kampvuur met een zak marshmallows, die bij een aantal personen wel heeel crispy werden.. Om 9 uur lijkt het algehele startsein gegeven te zijn om de tent in te duiken. Ik ben totaal nog niet moe en blijf met José nog rond het vuur zitten, totdat we moeten schuilen voor de regen. Een uur of wat later lijkt het even redelijk droog en kan ik alsnog de tent in duiken, en met het geluid van de regen, vogels en ander wildlife op de achtergrond val ik in slaap.

We mogen alweer uitslapen, en vertrekken netjes iets voor achten. De rit van vandaag is maar 85 km, een eitje dus. We gaan naar Murchison Falls, waar we om 2 uur verzamelen om op zoek te gaan naar de chimpanzees. De groep moet in tweeën gesplitst worden: een groep bestaande uit Matt, Beth, Darryl, Alex, Kate en Jolijn in de ene groep, en Heather, Heather, Brendan, Leisl, Niamh en ik in de andere. We wandelen een stuk door de ongerepte jungle, op zoek naar beesten in de bomen. Al snel komen we wat wegrennende parelhoenen tegen, maar daar komen we niet voor. We zetten onze wandeling voort en stoppen bij een splitsing, waarbij de gids even vooruit gaat om te kijken of ze in een bepaalde boom zitten. Helaas, geen geluk. Boom 2 zaten ze gisteren, maar vandaag niet. Derde zou geluk moeten brengen, maar helaas. We wandelen en wandelen, maar nog geen chimp te bekennen. Bij boom 5 maken we weer even gebruik van de gelegenheid om bij te tanken, wat bij een intensieve wandeling in het regenwoud geen overbodige luxe is. En dan worden we geseind om zijn kant op te komen. En daar zitten ze dan! Een familie van 6, hoog in de bomen. 4 volwassenen en 2 kindjes. Simpelweg geweldig! We blijven plaatjes schieten en denken er niet eens echt aan op te passen voor alle schillen die ze naar beneden gooien. Op een gegeven moment is het toch tijd om de chimps weer te verlaten, want het is nogal een wandeling terug. In het kamp ontmoeten we ook de andere groep, en gelukkig hadden zij ook het geluk aan hun zijde en hebben ze toevallig genoeg ook 6 stuks gezien. We slapen in een dorm in een bed, dus ik denk dat iedereen vannacht een behoorlijk goede nacht zal hebben met de aapjes nog op ons netvlies gebrand..