Uitrusten op een eiland en nóg een tegenslag

Hallo enthousiaste volgers,

Mijn laatste verslag voordat ik weer terug in het vliegtuig stap. En ook hier was niet alles zoals het zou moeten zijn, helaas...

Na de nachtmerrie in Nuevo Palestina en de prachtige tocht in Tikal was het tijd om de grens weer eens over te steken. Ik ging van Guatemala naar Belize en hierbij gelukkig geen problemen. In Belize City een half uurtje gewacht op de boot, die me binnen een uur op het eiland Caye Caulker afzette. Het is toeristisch, maar omdat het seizoen nog niet écht was begonnen merkte je hier niet overdreven veel van. Bob Marley lijkt wel hun nationale held en het motto van de eilanders is Go Slow! Omdat het al een lange dag was geweest ben ik gelijk gaan douchen, eten en m'n bed ingedoken.

De volgende morgen ben ik naar een snorkelbedrijfje geweest, aangezien dit een van de weinige actviteiten hier is. Vervoer is lopend, te fiets of per golfkar en binnen het uur heb je alles gezien. Er was helaas niemand op het eiland die net als mij zeekoeien wilde zien, maar ik kon wel een zelfde snorkeltour zonder de zeekoeien boeken want die ging wel. Ik heb vervolgens een onderwatercamera gehuurd, waarin ik m'n eigen kaartje kon doen, en ging voor 3 uur de zee in om op 3 verschillende plekken in het Belize Barrier Reef te snorkelen. Dit rif is het op een na grootste ter wereld, alleen het Great Barrier Reef is groter. Het was prachtig, met name de stop in Shark Ray Alley, waar je je tussen bruine haaien en roggen bevindt. Alle eilanders willen je knuffelen als vorm van gedag zeggen, maar dat zelfs de roggen dit doen is ongelooflijk. Ik ben reuze benieuwd naar m'n foto's, want die kan ik thuis pas op een computer bekijken... De rest van de dag heerlijk in het zonnetje gezeten en met de locals gelachen, waar ondertussen m'n haar werd ingevlochten. In de avond in een restaurantje op het strand gegeten, barbecued food vind je hier overal maar hier kreeg ik een gratis cocktail en kon je op een schommel zitten. Een mooi einde van m'n verblijf op dit eiland.

Om 7 uur ging ik terug naar Mexico, waar de overgang wel strikt was maar geen problemen opleverde. Ik kwam in Chetumal aan en ging per taxi naar m'n ADO busstation, wat overigens vaak wat wegheeft van een minivliegveld. Met nog zo'n half uur wachttijd besloot ik dat het handig was nog even te pinnen, want ik had alleen nog genoeg voor 1x eten. Dikke paniek dus toen ik m'n pincode niet kon invoeren en m'n pas nog in het apparaat zat! Hulp gehaald die naar de bank belde (in de tussentijd miste ik m'n bus, alles gaat hier niet zo snel) en ze zeiden grofweg dat ze niet kwamen want er was toch niets aan te doen. Gelijk naar huis gesmst om hem te blokkeren en m'n busticket omgeboekt. Doodmoe word je ervan, en janken kan je wel, maar zo snel mogelijk naar de plaats van bestemming en vragen of ik m'n vergoeding voor de blokkade kan krijgen...

Om half 7 was ik terug in Tulum, en liep ik naar m'n hostel waar ik eindelijk weer internet had. Binnen een half uur kreeg ik te horen dat er helemaal geen vergoeding zou zijn, omdat een blokkade niet hun schuld is. Ik was woedend, het was me namelijk beloofd. Ik besloot met m'n creditcard (die ik eigenlijk niet meer zou hebben omdat ik niet genoeg inkomen heb, maar gelukkig had ik hem nog!) te vragen waar ik geld op kon nemen of welk restaurant hem accepteerde. Geen restaurant te vinden, of hij was dicht, en twee van de veilige banken die niets deden omdat er een kabel miste of geen geld in zat. Aangezien de andere bank een half uur verder was besloot ik terug naar m'n hostel te gaan en m'n blikje soep te warmen met wat tortilla's (alsjeblieft geen tortilla's als ik thuis kom! Je krijgt ze bij iedere maaltijd, pff).

De volgende morgen naar de bank gelopen, en yes, ik had weer geld!!! Vervolgens na wat inkopen op naar Cancun, waar ik in de jacuzzi op het dak lag te genieten. Dit was van korte duur, want na een half uur begon het te onweren, behoorlijke buien en wel 2 uur lang. Inmiddels was het, na een Corona in de bar, al etenstijd en ging ik op kosten van het thuisfront heerlijk uit eten. Na m'n ontbijtje vanochtend m'n spulletjes gepakt en is het nog 2,5 uur wachten totdat ik word opgehaald voor m'n vlucht naar huis, en ik vind het eerlijk gezegd helemaal niet erg, want al met al was het een behoorlijk bewogen reis!